Λήξη διδακτικού έτους

Θεατρικο για ληξη σχολικου έτους: "Μάθε Τέχνη Κι Άστηνε Κι Αν Πεινάσεις Βράστηνε!!!!"

Created: Wednesday, 21 May 2014 16:52
Hits: 17528

ΔΗΜΟΤΙΚΟ  ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΣΟΧΩΡΙΟΥ   2012 – 2013

Ε- ΣΤ  ΤΑΞΕΙΣ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ

« Μάθε Τέχνη Κι Άστηνε Κι Αν Πεινάσεις Βράστηνε!!!!

ΗΘΟΠΟΙΟΙ – ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑΔΕΣ

Μαρία   Policάκη     ( Put the cot down slowly…..)

Ελένη  Φιγουράκη   ( Μ’ αρέσει να χορεύω……)

Σοφία   Πραξάκη   ( 2χ + 3ψ = 125 )

Θοδωρής και Αστρινός  Μηχανικάκης  ( ξαδέρφια λένε ότι είναι)

Νίκος Σουβλάκης    ( άλλος στον καλό το γύρω γύρω όλοι…….)

Γιάννης  Messάκης    (Κατευθείαν απ’ την Αργεντινή)

Γιάννης  Ronaldάκης     (Μεταγραφή  από τη Ρεάλ Μαδρίτης)

Γιώργος Σφυριχτράκης   (τροχονόμος κι όχι διαιτητής)

Γιώργος Αρχιτεκτονόπουλος  (Σχέδια Κτιρίων Γεφυρών και Λοιπών Δομικών Έργων)

Άννα  Ιατράκη   ( Γενικός Ιατρός για θεραπεία της Γαργαλίτιδας)

Σκηνή  1η                 Μέσα στην τάξη

 

Μουσική   2  ……  Το ταγκό της  Νεφέλης

 

Μπαίνουν μέσα αργά…… σκεφτικοί… Ίσως λυπημένοι….. Κοιτάζουν την τάξη γύρω γύρω. Τον πίνακα, τους χάρτες, τα θρανία…….

 

 

Μαρία  Πολ.      Τέλειωσε κι αυτή η χρονιά παιδιά ε;

 

Αστρ.    Γιατί;  Είχες την εντύπωση ποτέ ότι θα ήταν ατελείωτη;

 

Γιάνν. Ρον.          Ή θα περίμενες να πηγαίναμε κατ ευθείαν στο Γυμνάσιο χωρίς καθόλου διακοπές;

 

Υπόλοιποι:          Χα χα χα χα χα χα

 

Ελένη Φιγ.          Ή  μήπως η χρονιά αυτή θα διαρκούσε περισσότερο από τις υπόλοιπες;

 

Μαρία  Πολ.      Δε λέω αυτό βρε εξυπνάκηδες…….

 

Σοφία  Πραξ.     Αλλά τι;

 

Μαρία Πολ.       Ε   να…….. φέτος ήταν η τελευταία μας χρονιά στο σχολείο.

 

Γιάνν.  Μες.        Ε και;

 

Μαρία Πολ.       Και από το Σεπτέμβρη  θα είμαστε στο Γυμνάσιο

 

Νίκος Σουβλ.     Και  Μετά από 3 χρόνια στο  Λύκειο…..

 

Γιώργος  Σφυρ. Και  μετά Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ…

 

Άννα Ιατρ.          Σωστά……

 

Θοδωρής.           Ε  και τι θέλει να πει ο ποιητής με τούτο;  Τι συμπέρασμα βγάζουμε με όλα αυτά;

 

Μαρία Πολ.       Ε, να……… όπως και να το κάνουμε  εγώ είμαι κάπως……..

 

Γιάνν.  Μες.        Κάπως τι;

 

Ελένη Φιγ.          Μάλλον εννοεί  ότι  είναι κάπως συγκινημένη;

 

Μαρία Πολ.       Ναι……… λίγο……..

 

Σοφία  Πραξ.     Παιδιά να πω την αμαρτία μου, κι εγώ νιώθω λίγο συγκινημένη……

Θοδωρής.           Μμμμμμμμ…………… Δίκιο έχει η Σοφία!  Δες σας κρύβω πως κι εγώ νιώθω λίγο – πολύ το ίδιο……

 

Γιώργος  Σφυρ. Ναι … παιδιά κι εγώ!!!!!!!!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Κι εγώ………

 

Ελένη Φιγ.          Κι εγώ ………

 

Νίκος Σουβλ       Κι εγώ……….

 

Γιάνν.  Μες.        Κι εγώ……….

 

Άννα Ιατρ.          Κι εγώ……….

 

Γιάνν. Ρον.          Δεν είναι και λίγο……… 6 χρόνια περάσαμε σε αυτό το σχολείο….. Και ειδικά φέτος στην έκτη τάξη…. Ήταν άλλο πράμα. …….

 

Σοφία  Πραξ.     Αααααα…… κατάλαβα!!!  Όλοι το ίδιο νιώθουμε!

 

Γιάνν. Ρον.          Που είμαστε μεγαλύτεροι, και όσο να ναι δεν είμαστε σαν τα μικρά……

 

Θοδωρής.           Που δεν παίρνουν ούτε ελέγχους…

 

Νίκος Σουβλ       Ούτε ενδεικτικά…..

 

Αστρινός             Ούτε απολυτήρια……

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Ούτε βαθμούς……..

 

Άννα Ιατρ.          Αχχχχχχχχ!!!!!!!!!     Ούτε βαθμούς……..

 

Γιώργος  Σφυρ. Αλήθεια…….. Γιατί ο κύριος μας έδωσε τα απολυτήρια κλειστά;

 

Μαρία Πολ.       Και όχι μόνο αυτό……  μας είπε και να μην τα ανοίξουμε πριν το βράδυ;

 

Γιάνν.  Μες.        Γιατί;  Τι θα γίνει αν τα ανοίξουμε πιο πριν;;;;

 

Γιάνν. Ρον           Ξέρω γω;;;

 

Ελένη Φιγ.          Κανένα μαγικό μήπως;

 

Σοφία  Πραξ.     Η μήπως οι βαθμοί είναι χάλια και φοβάται ο κύριος μην πάθουμε καμιά καρδιακή προσβολή;;;;

 

Θοδωρής.           Μάλλον αυτό……

Ελένη Φιγ.          Εγώ ανυπομονώ……

 

Όλοι  μαζί:          Όπως  πάντα!!!!!!!!

 

Ελένη Φιγ.          Θα το ανοίξω………  Δεν περιμένω ούτε στιγμή!

 

Μουσική   3

(Το ανοίγει  σιγά σιγά με αγωνία)

 

Ελένη Φιγ.          Ααααα!!!!!

 

Αστρινός             Τι   έπαθες;  Μήπως έχει ένα τεράστιο μηδενικό;

 

Ελένη Φιγ.          Γράφει το όνομά μου και έχει κάτι χορεύτριες που κάνουν φιγούρες!!!

 

Μαρία Πολ.       Τι  χορεύουν;  Πεντοζάλη; Ή καλαματιανό;

 

Όλοι  μαζί:          Χα χα χα χα χα!!!!!!

 

Ελένη Φιγ.          Μοντέρνους χορούς……

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Καλά, και πως έγινε αυτό πάλι;

 

Ελένη Φιγ.          Αααααααααα………… κατάλαβα!!! Όλη τη χρονιά είχα ζαλίσει τον κύριο με τα χορευτικά, τις χορογραφίες και τους χορούς……..οπότε ιδού το αποτέλεσμα!

 

Άννα Ιατρ.          Άρα λογικό θα ήταν να θέλεις να γίνεις δασκάλα χορού!

 

Ελένη Φιγ.          Ναι……. Δε θα ήταν άσχημο!

 

Γιώργος  Σφυρ. Τι άσχημο μας λές ρε Ελένη……  εσύ θα κάνεις πάρτυ…..

 

Ελένη Φιγ.          Χα χα χα χα χα……

 

Μαρία Πολ.       Για να ανοίξω κι εγώ το δικό μου……

 

Γιάνν.  Μες.        Κι εγώ το απολυτήριό μου!

 

Γιάνν. Ρον.          Κι εγώ…..

 

Σοφία  Πραξ.     Κι εγώ…..

 

Θοδωρής.           Κι εγώ…..

 

Αστρινός             Κι εγώ…..

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Κι εγώ…..

 

Άννα Ιατρ.          Κι εγώ…..

 

Γιώργος  Σφυρ. Κι εγώ…..

 

Νίκος Σουβλ       Κι εγώ…..

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Αααα!!!!!!  Κοιτάξτε…….. Εμένα έχει την εικόνα ενός ουρανοξύστη και ένα ταυ.

 

Γιάνν.  Μες.        Ουρανοξύστη;  Όπως αυτούς που χτίζουν στο Ντουμπάι;

 

Γιάνν. Ρον.          Ε τσοι μαυροκακομοίρηδες που θα κάτσουνε μέσα……

 

Θοδωρής.           Και το ταυ, τι είναι; Όπως λέμε π, ρ, σ, τ;;;;;;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Άντε ρε, το ταυ είναι όργανο σχεδιασμού που χρησιμοποιούν οι αρχιτέκτονες…. Και τα σπίτια που θα χτίζω θα είναι κορυφαία!!!!

 

Άννα Ιατρ.          Ωωωωωωω!  Δηλαδή θέλεις να γίνεις αρχιτέκτονας ε;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Ναι……

 

Άννα Ιατρ.          Χμ…..Καλό!!!!!

 

Σοφία  Πραξ.     Θα μου φτιάξεις ένα σπίτι;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Θα το σκεφτώ……..αν με πληρώσεις καλά!!!

 

Σοφία  Πραξ.     Θα το σκεφτώ…….. αν μ’ αρέσει το σπίτι…..

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Εσένα Νίκο το δικό σου, τι είχε μέσα;

 

Νίκος Σουβλάκης:           Δείτε………

 

Όλοι:     Ωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!  Πιτόγυρα και σουβλάκια…… Μμμμμμμμμμ!!!!!!!!

 

Αστρινός:            Χα !  Πεινάει κανείς;

 

Γιώργος Σφυρ:  Εγώ!!! Πιάσε μια ποικιλία!

 

Αστρινός:            Με απ’ όλα;

 

Γιώργος Σφυρ:  Χωρίς τζατζίκι γιατί μυρίζει σκόρδο!!! Μπλιάχχχχχχ!!!!!!!!!!!!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Είναι γιατί πολύ θα ήθελα να γίνω σουβλατζής…….

 

Μαρία  Πολις:   Εσένα Νίκο θα πρέπει να σου στήσουν ανδριάντα!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Γιατί;

 

Μαρία  Πολις:   Γιατί θα ξεπεινάσει κόσμος απ’ τα χέρια σου!!!

 

Γιάννης Μες:     Πωωω!!!   Κι έχω μια πείνα τώρα!!

 

Γιάννης Ροναλ: Εγώ να δεις!!!!!!!

 

Θοδωρής:           Εσένα Γιώργο, το δικό σου τι είχε μέσα;

 

Γιώργος Σφυρ:  Μια σφυρίχτρα κι ένα ΣΤΟΠ!

 

Ελένη Φιγ:          Γιατί;  Διαιτητής θα γίνεις;  Έχεις να φάς ξύλο!!!  Να βάλεις και στις τσέπες..

 

Γιώργος Σφυρ:  Όχι διαιτητής….. φτου φτου φτου!  Τροχονόμος ίσως!!!!

 

Μαρία  Πολις:   Ααααααα…… γειά σου συνάδελφε!

 

Γιώργος Σφυρ:  Τροχονόμος κι εσύ;

 

Μαρία  Πολις:   Κοντά έπεσες!  Δες το απολυτήριό μου!

 

Γιώργος Σφυρ:  Για να δώ!

 

Μαρία  Πολις:   Ένα σήμα της αστυνομίας και χειροπέδες!

 

Γιώργος Σφυρ:  Αααα!  Κατάλαβα! Θα γίνεις αστυνομικός! Έχεις να μαζέψεις κλέφτες!!!

 

Μαρία  Πολις:   Ακριβώς!  Τελικά εσύ έχεις μυαλό!!!

 

Γιώργος Σφυρ:  Αμέ!!! Το κεφάλι μου είναι γεμάτο!!! Άκου!   (Ήχος toc toc)

 

Αστρινός:            Εσένα Γιάννη το δικό σου;

 

Γιάννης Μες:     Ωωωωω!!!!! Μια μπάλα ποδοσφαίρου!!!

 

Γιάννης Ροναλ: Ααααα!!! Κι εμένα το ίδιο… μια μπάλα!

 

Άννα Ιατρ:          Ε φυσικό ήταν!!!! Οι δυο σας..   ποδοσφαιριστές!

 

Σοφία Πραξ:      Ναι! Με μεταγραφές σε μεγάλες ομάδες!

 

Γιάννης Ροναλ: Ο ένας στη Ρεάλ Μαδρίτης …….

 

Γιάννης Μες:     Και ο άλλος στη Μπαρτσελώνα!

 

Άννα Ιατρ:          Μονοφατσίου;

 

Γιάννης Μες:     Όχι ρε !  την κανονική, της Βαρκελώνης!

 

Άννα Ιατρ:          Α ! καλά!!!!

 

Ελένη Φιγ:          Τύφλα να χει ο Μπέκαμ!

 

Γιάννης Μες:     Λες ρε Γιάννη να κάνουμε καμιά μεγάλη μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού;

 

Γιάννης Ροναλ: Μακάρι, να μας ζητήσει λέει η Ρεάλ

 

Γιάννης Μες:     Ή η Μπαρτσελώνα!

 

Γιάννης Ροναλ: Έστω και η Μάντσεστερ!

 

Γιάννης Μες:     Ή η Τσέλσι!!!

 

Γιάννης Ροναλ: Γιάννης Μες:     Αχχχχ αχχχχχ!!! Μακάρι!!!

 

Σοφία Πραξ:      Καλά καλά χαλαρώστε και λίγο γιατί σας βλέπω μάλλον μόνο στη Μπαρτσελώνα Μονοφατσίου που είπε και η Άννα πριν!

 

Νίκος Σουβλ:     Και στο Β τοπικό Κρήτης!

 

Γιάννης Ροναλ: Άντε ρε! Μια μέρα θα μας βλέπετε και δε θα μας γνωρίζετε!

 

Θοδωρής:           Πώς να σας γνωρίσω που από το ξύλο που θα χετε φάει επειδή χάσατε θα σας έχουν κάνει μαύρους!!!!!!!!

 

Γιάννης Μες:     Άντε ρε! Από την κακία σας τα λέτε!!!

 

Γιάννης Ροναλ: Όταν θα έχουμε εισπράξει 35 εκατομμύρια ευρώ ο καθένας θα δείτε…..

 

Θοδωρής:           35 εκατομμύρια καρπαζιές μπορεί!!!

 

Αστρινός:            Ρε παιδιά, εμένα έχει ένα κατσαβίδι με μια βίδα!

 

Θοδωρής:           Που την είδες τη γαρίδα; Δε μου αρέσουν τα θαλασσινά!

 

Αστρινός:            Ποια γαρίδα ρε; Τι λέει αυτός ρε παιδιά!

Άννα Ιατρ:          Είναι κάπως περήφανος στ’ αυτιά!

 

Αστρινός:            Μεγάλη περηφάνια!

 

Θοδωρής:           Εμένα έχει ένα κλειδί και ένα παξιμάδι!

 

Αστρινός:            Τι παξιμάδι;  Σταρένιο; Κριθαρένιο;

 

Θοδωρής:           Παξιμάδι της βίδας ρε!

 

Σοφία Πραξ:      Αααα!!!! Να και οι μηχανικοί της παρέας!

 

Θοδωρής:           Χρειάζονται και οι μηχανικοί για να φτιάχνουν τις βλάβες στα αυτοκίνητά σας

 

Αστρινός:            Και στα τρακτέρια σας

 

Θοδωρής:           Και στις σκαφτικές

 

Αστρινός:            Και στα μηχανάκια σας

 

Θοδωρής:           Και στα ψεκαστικά σας

 

Αστρινός:            Και στα ελικόπτερά σας

 

Θοδωρής:           Και στα αεροπλάνα σας!!!!

 

Μαρία  Πολις:   Τι  λέτε μωρε; Έχουν οι άνθρωποι ελικόπτερα και αεροπλάνα;

 

Αστρινός   Θοδωρής:      Αν είχανε όμως…….

 

Σοφία Πραξ:      Ναι…. Αλλά πριν απ’  όλα αυτά πιστεύω ότι χρειάζομαι εγώ!!!

 

Γιάννης Ροναλ: Δηλαδή πώς χρειάζεσαι κυρία Πραξάκη;

 

Σοφία Πραξ:      Κοιτάξτε τι έχω στο απολυτήριό μου!!!!!!!

 

Γιάννης Μες:     Τι;  Τι είναι αυτό;  Γραμμή και Ωμέγα και τρίγωνο;;;;;

 

Άννα Ιατρ:          Μήπως θα πεις τα κάλαντα;

 

Όλοι μαζί οι υπόλοιποι:                Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

Ψιλή μου δεντρολιβανιά…..

Κι αρχη………

 

Ελένη Φιγ:          Και το Ωμέγα που κολλάει ρε σεις;;;;

 

Σοφία Πραξ:      Πάτε καλά ρε;  Κάλαντα καλοκαιριάτικο;

 

Θοδωρής:           Ε, τότε;

 

Σοφία Πραξ:      Είναι χάρακας και τρίγωνο μαθηματικό και μοιρογνωμόνιο!

 

Αστρινός             Αααααααα!!!!! Τώρα θυμήθηκα!

 

Άννα Ιατρ:          Που ο κύριος μας έλεγε να φτιάχνουμε τρίγωνα και τετράγωνα.

 

Αστρινός             Και να μετράμε γωνίες!!!!

 

Άννα Ιατρ:          Ναι ναι κατάλαβα!

 

Σοφία Πραξ:      Σσσσσσς………. Ησυχία!!! Θα είμαι η καθηγήτρια της παρέας!

 

Όλοι μαζί οι υπόλοιποι:                Ουαααααουουουου!!!!!!!!

 

Σοφία Πραξ:      Άντε βρε! Με κοροϊδεύετε; Τώρα θα δείτε!  Καθίστε κάτω γρήγορα! Γρήγορα!!!!!!

 

Γιώργος Σφυρ:  Ωχ ωχ Εμάνισε! Το νού σας!

 

Σοφία Πραξ:      Δε μου λες εσύ!

 

Γιάννης Μες:     Ποιος  εγώ;

 

Σοφία Πραξ:      Όχι εσύ……………… εσύ!

 

Γιάννης Ροναλ: Εγώ;

 

Σοφία Πραξ:      Ναι! Για πες μου πόσο κάνει 6 χ 7;;;

 

Γιάννης Ροναλ: 6 χ 7 ;;;;;

 

Σοφία Πραξ:      Ναι δεν άκουσες;

 

Γιάννης Ροναλ: 6 χ 7;;;;                Μμμμμμμμμ   36;

 

Σοφία Πραξ:      Ε κακομοίρη! Με τέτοια μυαλά…….. πολύ θα προκόψεις!!!!

 

Όλοι μαζί οι υπόλοιποι:                Αααα χαχαχαχαχαχαα!!!!

 

Άννα Ιατρ:          Αν φάτε ξύλο από την καθηγήτρια

Ή κλωτσιές από τους ποδοσφαιριστές

Ή δηλητηριαστείτε από κανένα γύρο

Ή στραμπουλίξετε το πόδι στο χορό

Ή καταπιείτε καμιά βίδα ή γράσο

Ή σας κάτσει στο λαιμό το στραγάλι της σφυρίχτρας

Ή γκρεμιστεί το σπίτι σας

Ή σας ρίξουν δακρυγόνα οι αστυνομικοί

Τότε θα με χρειαστείτε σίγουρα!

 

Θοδωρής:           Γιατί ρε συ Άννα;  Τι είσαι;

 

Άννα Ιατρ:          Γιατρός!

 

Θοδωρής:           Ωχ Παναγία μου! Αρκεί να μην είσαι οδοντίατρος!

 

Γιώργος Σφυρ:  Ή ουρολόγος

 

Ελένη Φιγ:          Ή γυναικολόγος

 

Θοδωρής:           Ή τρελλογιατρός

 

Όλοι μαζί οι υπόλοιποι:                Χαχαχαχαχα!!!!

 

Άννα Ιατρ:          Ησυχάστε, Ησυχάστε…Παθολόγος θα ήθελα να γίνω!

 

Μαρία  Πολις:   Γιατρέ γιατρέ έχω ένα σφάχτη εδώ……

 

Άννα Ιατρ:          Πάρε 2  Ντεπόν πρωί μεσημέρι βράδυ.

 

Μαρία  Πολις:   Για πόσες μέρες;

 

Άννα Ιατρ:          Ξέρω γω; Για μια εβδομάδα!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Μα θα πάθει τίποτα!

 

Άννα Ιατρ:          Σωστά …. Τίποτα δε θα πάθει.

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Ω καημένη μου πως σε φοβούμαι!

 

Άννα Ιατρ:          Κι εγώ με φοβούμαι!

 

Μαρία  Πολις:   Ο θεός να βάλει το χέρι του!

 

Ελένη Φιγ:          Έστω και το μικρό του δαχτυλάκι.

 

Και ο θεός έβαλε το χέρι του………… και να τα αποτελέσματα!

Μουσική    5     Μ’ αρέσει να χορεύω  -   Σχολείο των στρούμφ

 

ΣΚΗΝΗ  2η

Μέσα στην τάξη ξανά!

Ελένη Φιγ:          Εγώ πάντως πιστεύω ότι έκανα την καλύτερη επιλογή!

 

Σοφία Πραξ:      Γιατί;

 

Ελένη Φιγ:          Γιατί παιδιά, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ μου αρέσει ο χορός!

 

Όλες μαζί:           Το ξέρουμε , το ξέρουμε!  Χα  χα χα χα χ α

 

Ελένη Φιγ:          Α να χαθείτε κακιασμένες!  Ζηλεύετε επειδή με βλέπετε να χορεύω συνεχώς!

 

Άννα Ιατρ:          Όλη την ώρα κουνιέσαι, λες και είσαι εκρεμμές….. πέρα δώθε πέρα δώθε!

 

Μαρία  Πολις:   Όλη την ώρα γυρίζεις λες και είσαι η γή! Γύρω γύρω, γύρω γύρω!

 

Σοφία Πραξ:      Αλλά η γη δε γυρίζει τόσο γρήγορα! Γιατί αν γύριζε θα πέφταμε!

 

Ελένη Φιγ:          Τι λέτε μωρέ, τρομάρα σας;

 

Άννα Ιατρ:          Τίποτα, τίποτα, λέμε πόσο πολύ σ’ αρέσει ο χορός!

 

Σοφία Πραξ:      Και  πόσο πολύ σου αρέσει να κάνεις φιγούρες χορευτικές!

 

Ελένη Φιγ:          Αυτό είναι αλήθεια!

 

Σοφία Πραξ:      Κοίτα, και μένα μου αρέσει ο χορός αλλά δεν κάνω έτσι!

 

Ελένη Φιγ:          Ναι, ολόκληρη μαθηματικός και σου αρέσει ο χορός;

 

Μαρία  Πολις:   Η αλήθεια είναι πως δε σου πολυπάει.

 

Ελένη Φιγ:          Εσύ το μόνο που ξέρεις είναι να κάνεις πράξεις, να φτιάχνεις τρίγωνα, τετράγωνα και να βρίσκεις ποσοστά!

 

Όλες μαζί:           Πιο σωστά, πιο σωστά!!! Χαχαχααχα!!!!

 

Σοφία Πραξ:      Μμμμμμμμμμ     Εξυπνάδες!!!!

 

Ελένη Φιγ:          Τι κάθεσαι και τις λύνεις τις καημένες τις εξισώσεις; Μια χαρά δεν είναι δεμένες;

 

Άννα Ιατρ:          Και τα καημένα τα παιδάκια………. Τι σου έκαναν και έχεις βαλθεί να τους μάθεις τις αριθμητικές παραστάσεις, τα κλάσματα και τους πρώτους και τους δεύτερους αριθμούς;

Ελένη Φιγ:          Αμ, η  προπαίδεια!!!!!!!  Τι σου λέει αυτή η προπαίδεια! Αμαν…….. Αίμα έφτυσα μέχρι να τη μάθω! Κι εγώ και η μάνα μου!

 

Σοφία Πραξ:      Όλα αυτά που λέτε είναι απαραίτητα να τα ξέρει κάποιος που θέλει να προκόψει! Αν δεν είμαι εγώ να σας μάθω τα στοιχειώδη, πως θα μάθετε να λογαριάζετε; Και στο μπακάλη να πάτε θα πρέπει να ξέρετε μαθηματικά για να μη σας δώσει λάθος τα ρέστα!  Και τις αναλογίες πρέπει να ξέρετε για να βάζετε τα σωστά υλικά στις συνταγές και όχι ότι σας κατέβει στο κεφάλι!  Αλλά εσεις…… πέρα βρέχει!

 

Μαρία  Πολις:   Ναι , αλλά να προκόψει, όχι να πάθει τραλαλα από το διάβασμα!

 

Σοφία Πραξ:      Ότι και να λέτε δε με νοιάζει! Το επάγγελμά μου μια χαρά μου αρέσει…..

Πώς το είπε ο κύριος;;;………….. Έχω κλίση!

 

Άννα Ιατρ:          Και τι είσαι; Ταράτσα και έχεις κλίση! Σιγά, θα πέσεις!

 

Σοφία Πραξ:      Άντε ρε! Χαζοχαρούμενα! Με κοροϊδεύετε;

 

Ελένη Φιγ:          Εμείς;;;;;; Ποτέ κυρία Πραξάκη!  Κυρία Πραξάκη βεβαίως  βεβαίως!!!!!

 

Όλες μαζί:           Χαχαχαχαχαχαχαχα !!!!

 

Σοφία Πραξ:      Χα χα χα ε; Εγώ πάντως μέσα στην τάξη την καταβρίσκω! Με τα βιβλία, τα τετράδια, τις ασκήσεις, τα σχήματα……… τις φωνές των παιδιών!!!!!

 

Μουσική  6 .  Φωνές.

 

Σοφία Πραξ:      Σσσσσσσς!!! Ησυχία! Καθίστε κάτω!

 

Άννα Ιατρ:          Αααααα!!! Καλά!  Έχει ξεφύγει

 

Ελένη Φιγ:          Κι εμένα μου αρέσει η τάξη.

 

Σοφία Πραξ:      Η δική μου;

 

Ελένη Φιγ:          Όχι η δική μου. Χωρίς εξισώσεις, βιβλία, μαθηματικά, σχήματα κλπ!

 

Σοφία Πραξ:      Αλλά πώς;

 

Ελένη Φιγ:          Με καθρέφτες, στρώματα γυμναστικής και….

 

Μαρία  Πολις:   Και……

 

Ελένη Φιγ:          Και πολύ μουσική! Πάρα πολύ μουσική!

 

Άννα Ιατρ:          Κι εμένα παρόλο που είμαι…………. Ε θα γίνω γιατρός μου αρέσει η μουσική!

 

Ελένη Φιγ:          Σοβαρά;

 

Άννα Ιατρ:          Ναι, ξέρεις τι ωραία που είναι να χειρουργείς και να ακούς  μουσική; Κάνει καλό και σε μένα και στον ασθενή

 

Μαρία  Πολις:   Τι είδους μουσική;

 

Άννα Ιατρ:          Μια ήρεμη χαλαρωτική μουσική!

 

Τραγούδι  7  Δε σου κάνω τον άγιο!

 

Άννα Ιατρ:          Όχι τέτοια μουσική !

 

Όλες μαζί:           Χα χα χα χα χα!!!!!

 

Τραγούδι   8   Στον άλλο κόσμο που θα πας

 

Άννα Ιατρ:          Ούτε τέτοια……. Έλεος!

 

Όλες μαζί:           Χα χα χα χα χα χα!

 

Ελένη Φιγ:          Καταλάβαμε Άννα. Καταλάβαμε!

 

Μαρία  Πολις:   Και μένα παιδιά μου αρέσει η μουσική.

 

Σοφία Πραξ:      Πώς δηλαδή;

 

Μαρία  Πολις:   Ε να ! Στο περιπολικό μέσα εκτός από τον ασύρματο και τη σειρήνα ακούμε και απαλή χαλαρωτική μουσική για να ηρεμήσουν τα πνεύματα!

 

Σοφία Πραξ:      Όπως;

 

Τραγούδι   9     Στο κελί 33

 

Όλες μαζί:           Χαχαχαχαχαχα!!!!!

 

Μαρία  Πολις:   Όχι , όχι!   Πιο χαλαρωτική!

 

Τραγούδι  10   Δεν ξανακάνω φυλακή

 

Σοφία Πραξ:      Χααχχαχαχα! Ναι… με τέτοια τραγούδια, σίγουρα θα ηρεμήσουν.

 

Ελένη Φιγ:          Λοιπόν απ’ ότι κατάλαβα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε όλες μας αρέσει η μουσική!

Άννα Ιατρ:          Ε ναι, κάπως…….

 

Σοφία Πραξ:      Σίγουρα μας αρέσει!

 

Ελένη Φιγ:          Οπότε;;;;;

 

Σοφία Πραξ:      Εεεεε…….. κύριε!

 

Ορίστε!

 

Σοφία Πραξ:      Μουσική παρακαλώ!

 

Τι να την κάνετε;

 

Ελένη Φιγ:          Να χορέψουμε.

 

Ε χορέψτε!

 

Τραγούδι  11   Φωτιά  με φωτιά

 

Ελένη Φιγ:          Όχι όχι!

 

Αυτό μήπως;

 

Τραγούδι   12   Dead man walking

 

Όλες μαζί:           Όχι όχι, κάτι να μας μοιάζει και να μας ταιριάζει!!!!!!!!!!!

 

Ααααα!!! Κατάλαβα!

 

Τραγούδι για χορευτικό  13    Πάμε καλοκαίρι

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΚΗΝΗ  3η

Στο σουβλατζίδικο  « Σουβλεϊμάν ο μεγαλομπεκρής »

 

Μουσική – Τραγούδι  14   Χιλιάδες μπιφτέκια

 

Νίκος Σουβλάκης;           Καλημέρα.

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Καλημέρα.

 

Νίκος Σουβλάκης;           Τι θα θέλατε να σας φέρω;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Κάτσε πρώτα να δώ τον τιμοκατάλογο!

Κοιτάζει τις τιμές

Πώ πω πω πω φαρμακείο!!!!!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Λάθος κύριε! Το φαρμακείο το έχει η κυρία Μαρία λίγο παρακάτω!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Ααααα! Καλά! Οι τιμές λέω είναι φαρμακείο.

 

Νίκος Σουβλάκης;           Αααα ναι……. Λίγο! Όσο να ναι!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Και γιατί έτσι;

 

Νίκος Σουβλάκης;           Για 3 λόγους!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Για λέγε να ακούσω!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Η ποιότητα! Ότι τρώς είναι φάρμακο! Σε κάνει περδίκι!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Φάρμακο τ’ αμπελιού!  Ναι ε; Τι λες ρε  παιδί μου;

 

Νίκος Σουβλάκης;           Μετά, η κρίση! Οι τιμές έχουν πάρει τον ανήφορο!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Κατήφορο δεν έχει αυτός ο δρόμος;

 

Νίκος Σουβλάκης;           Και 3 το κούρεμα!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Ποιο κούρεμα ρε;

Σε μπαρμπέρικο μπήκα;

Για να δω!

Όχι σουβλατζίδικο είναι, να κάμω το Σταυρό μου!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Λέω το κούρεμα στα χρήματα!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            ……. Στην Κύπρο!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Τι Κύπρος τι Ελλάδα! Το ίδιο είμαστε!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Σωστά! Σαμπουάν και μαλακτικό 2 σε 1 !!!

Τέλοσπάντων, βάλε μια μερίδα γύρο!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Γύρο με τι;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Με γύρω γύρω όλοι!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Ποιοι όλοι; Αφού μόνος σου είσαι στο μαγαζί;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Αααααα! Καλά, δεν υπάρχει, περιορισμένης ευθύνης! Γύρο με απ’ όλα!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Να βάλω και γιαούρτι;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Βάλε και μπαρούτι!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Ορίστε το φαγητό σας! Καλή σας όρεξη!

 

Μουσική  15  The Godfather Theme

 

Νίκος Σουβλάκης;           Στην τρίχα βλέπω τα ρουχαλάκια σας ε;

 

Νίκος Σουβλάκης;           Με αυτά τα ρούχα πάτε στη δουλειά;  Εγώ με τέτοια ρούχα παντρεύτηκα!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Εγώ δε μπορώ να πάω στο αρχιτεκτονικό γραφείο με την ποδιά όπως εσύ, θα υπάρξει πρόβλημα!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Αρχιτέκτονας είσαι;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Ναι γιατί; Κακό είναι;

 

Νίκος Σουβλάκης;           Όχι όχι! Ίσα ίσα. Ότι και χρειαζόμουν ένα αρχιτέκτονα!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Γιατί;

 

Νίκος Σουβλάκης;           Ε να, θέλω να χτίσω ένα σπίτι, και ξέρεις τώρα!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Ε βέβαια ξέρω! Εγώ δεν ξέρω;

 

Νίκος Σουβλάκης;           Άδειες, σχέδια, μπετά κλπ κλπ!!!!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Μμμμμ……… μάλιστα! Νομίζω ότι μπορώ να το αναλάβω!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Μια μικρή λεπτομέρεια ακόμη!  Πόσο θα κοστίσει;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Μισό λεπτό…….Τώρα θα σου πω εγω!

3χ7 = 45      9χ4=55 + 7 =85     1 το κρατούμενο  και 16 = 24

Λοιπόν: σύνολο 15.000 ευρώ μόνο!

 

Νίκος Σουβλάκης;           Εμααααα! Τόσα πολλά;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Εμ…….σπίτι χτίζεις…

 

Νίκος Σουβλάκης;           Δε γίνεται να σε πληρώσω σε είδος;

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Τι είδος;

 

Νίκος Σουβλάκης;           Ένα είδος γύρου ή σουβλάκι!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Δηλαδή πόσα;

 

Νίκος Σουβλάκης;           Μισό λεπτό να λογαριάσω……  6χ6= 46             5χ7=85    4 τα κρατούμενα και 9  =82………..λοιπόν 6.000 γύρους ή αλλιώς 16,5 χρόνια τσάμπα γύρο!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Παναγία μου! Να μου λείπει…. Δε θέλω να γυροκτονήσω!!!!!

 

 

Μουσική  20    Σκιουράκια  Φέτα με ψωμί!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΚΗΝΗ  4η

Συνεργείο « Το  μπουζόκλειδο »

 

 

Θοδωρής:           Φέρε μου το σταυροκατσάβιδο  και περίμενε να σου πω!

 

Αστρινός             Πάρτο!

 

Θοδωρής:           Και τη μονωτική ταινία και περίμενε.

 

Αστρινός             Πάρτη και περιμένω!

 

Θοδωρής:           Για βάλε λίγο μπρος να δω, η μάλλον να ακούσω!

 

Αστρινός             Σιγά μην ακούσεις.  (Πατάει το γκάζι)

 

Ήχος   17  Αυτοκίνητο

 

Θοδωρής:           Ώπα! Περίμενε. Για βάλε ξανά…

 

(Πατάει το γκάζι)  Ήχος   17  Αυτοκίνητο

 

Θοδωρής:           Ωραία ακούγεται…. Για πάτα λίγο και την κόρνα!

 

Ήχος    18   Κόρνα

 

Θοδωρής:           Ξανά!

 

Ήχος    18   Κόρνα

 

Θοδωρής:           Ωραία! Έτοιμο είναι!

 

Αστρινός             Α ρε ξάδερφε!

 

Θοδωρής:           Ε;

 

Αστρινός             Α ρεξάδερφε λέω!

 

Θοδωρής:           Α ναι! Ξαδέρφια είμαστε. Μηχανικάκης ο Αστρινός, Μηχανικάκης  κι εγώ!

 

Αστρινός             Και φτιάχνουμε τα πάντα!

 

Θοδωρής:           Ποια πάντα ρε; Δεν είμαστε κτηνίατροι! Μηχανικοί είμαστε!

 

Αστρινός             Α καλά!!! Τα πάντα λέω φτιάχνουμε!

 

Θοδωρής:           Α Σωστά! Η αλήθεια είναι ότι βαριακούω λίγο!

 

Αστρινός             Λίγο;

 

Θοδωρής:           Να φύγω; Πού να πάω; Δεν το κουνώ αν δε φτιάξουμε τη μηχανή του ανθρώπου! Μας έχουνε αφήσει μια μηχανή που τυλίγουνε τα γαρδούμια και θένε πάση θυσία να της κάνουμε σέρβις και να είναι έτοιμη πριν την επόμενη εβδομάδα και αυτός μου λέει να φύγω!

 

Αστρινός             Δεν είπα να φύγεις. Είπα ότι βαριακούς λίγο!

 

Θοδωρής:           Ε λίγο! Τι φωνάζεις;

 

Αστρινός             Πωωωωω!!!!!!!! Από τότε που έβαλε το αυτί του στον κινητήρα του αεροπλάνου και εγώ πάτησα κατά λάθος το START ………. Έχουμε θέμα.

Μη σκαλίζεις τ’ αυτιά σου, με εκνευρίζει!

 

Θοδωρής:           Ρύζι; Ρύζι θα φάμε σήμερα; Με τι; Μήπως πιλάφι; Μμμμμ Μ’ αρέσει το πιλάφι και τα γεμιστά, και το ρυζότο  και το ρυζόγαλο!

 

Αστρινός             Σώπα πια! Πεινώ!!!

 

Θοδωρής:           Πού πονείς; Άμα πονείς ξέρω μια πολύ καλή γιατρό, θες να σου πω;

 

Αστρινός             Δεν είπα πονώ, είπα πεινώ.

 

Θοδωρής:           Αααααα! Κι εγώ. Πάμε να φάμε κανένα σουβλάκι στα γρήγορα;

 

Αστρινός             Σουβλάκι; Δεν είδες τον άλλο προηγουμένως που είδε τις τιμές και παραλίγο να του έρθει κόλπος;

 

Θοδωρής:           Παγασητικός – Αμβρακικός. Το μάθαμε στην ιστορία, πώς γλυτώσαμε το διαγώνισμα στο μάθημα ένας θεός το ξέρει!

 

Αστρινός             Τι λες πάλι ρε Θοδωρή;

 

Θοδωρής:           Κόλπος δεν είπες; Αυτό το άκουσα ε; Τα πρώτα σύνορα του ελληνικού κράτους δεν ήταν στη γραμμή Παγασητικού Αμβρακικού;

 

Αστρινός             Τι λέει Θεέ μου; (Κάνει το Σταυρό του)

 

Θοδωρής:           Μεγάλη η χάρη Του!

 

Αστρινός             Ποιανού;

 

Θοδωρής:           Του Θεού δεν είπες; Κι αυτό το άκουσα!

Αστρινός             Πωωωωω!!!!!!!!! Καλά! Πιάσε το κατσαβίδι και άσε την κουβέντα!

 

Θοδωρής:           Δεν κρυώνω!

 

Αστρινός             Ε;

 

Θοδωρής:           Δεν κρυώνω λέω. Δεν είπες να φέρω την κουβέρτα; Ε, Δεν κρυώνω, ζέστη είναι.

 

Αστρινός             Μμμμ Πολλή ώρα άκουγες κουφάλογο!

 

Θοδωρής:           Το χω δεμένο στον κάμπο!

 

Αστρινός             Ποιο;

 

Θοδωρής:           Το άλογο, με τις κατσίκες, τις αγελάδες, το γάιδαρο και το πάντα!

 

Αστρινός             Ποιο πάντα;

 

Θοδωρής:           Αυτό που λέγαμε πριν!

 

Αστρινός             Μωρε άσε την κουβέντα και φέρε το κλειδί.

 

Θοδωρής:           Να κλειδώσω;

 

Αστρινός             Όχι αυτό το κλειδί, το άλλο για τις βίδες.

 

Θοδωρής:           Δεν είδα τίποτα.

 

Αστρινός             Μα τι λες ρε Θοδωρή;

 

Θοδωρής:           Δε με ρώτησες αν είδα τίποτα; Ε δεν είδα.

 

Αστρινός             Πωωωω αυτός θα με κουζουλάνει….

 

Θοδωρής:           Δεν είχα μελάνι κι έβαλα λίγο γράσο.

 

Αστρινός             Έτσι που πάμε θα μείνουμε στον άσσο!

 

Θοδωρής:           Ώπα! Κουφάθηκες και συ;

 

Αστρινός             Εμ……… μ’ αυτά που ακούω!!!!

 

Μουσική Τραγούδι!   19   Δεν ακούς!

 

 

 

ΣΚΗΝΗ  5η

Στο δρόμο.

 

Ήχοι    21   Police  Academy Theme

 

Γιώργος Σφυρ:  Γειά σου συνάδελφε.

 

Μαρία  Πολις:   Γειά σου. Τι κάνεις;

 

Ήχοι  22  Δρόμος

 

Γιώργος Σφυρ:  Δε βέπεις; Η μάλλον δεν ακούς;

 

Μαρία  Πολις:   Πολλή κίνηση ε;

 

Γιώργος Σφυρ:  Όπως κάθε μέρα!

 

Μαρία  Πολις:   Ήθελα και να ξερα, που πάει τόσος κόσμος κάθε μέρα, πάνω κάτω, πάνω κάτω!

 

Γιώργος Σφυρ:  Και όχι τίποτε άλλο, μόνο οδηγούν και όπως να ναι. Ότι τους έρθει στο κεφάλι. Σταματάνε όπου βρούν! Άστα!

 

Μαρία  Πολις:   Δηλαδή;

 

Γιώργος Σφυρ:  Να, προχτές σταματάω το σουβλατζή και τον αρχιτέκτονα που τρέχανε με 150 χιλιόμετρα και κάνανε παντιλίκια, και είχανε περάσει και με κόκκινο!

 

Μαρία  Πολις:   Καλά ε; Δεν υπάρχει…

 

Γιώργος Σφυρ:  Δεν το είδατε, τους λέω;   Και τι μου λένε;

 

Μαρία  Πολις:   Τι;

 

Γιώργος Σφυρ:  Το φανάρι το είδαμε, εσένα δεν είδαμε!

 

Μαρία  Πολις:   Α καλα!!!!!! Αμ εγώ;

 

Γιώργος Σφυρ:  Τι  εσύ; Εσύ δεν είσαι στο δρόμο!

 

Μαρία  Πολις:   Ναι, αλλά κοιτάω στον αέρα!

 

Γιώργος Σφυρ:  Γιατί;  Πουλιά κυνηγάς;

 

Μαρία  Πολις:   Όχι, ελικόπτερα!

 

Γιώργος Σφυρ:  Τι λές ρε Μαρία;

 

Μαρία  Πολις:   Τις τελευταίες μέρες τη στήνουμε έξω από τις φυλακές και κοιτάμε για ελικόπτερα!

 

Γιώργος Σφυρ:  Μέσα στις φυλακές;

 

Μαρία  Πολις:   Πάνω.

 

Γιώργος Σφυρ:  Γιατί;

 

Μαρία  Πολις:   Γιατί οι κρατούμενοι φεύγουν με ελικόπτερα.

 

Γιώργος Σφυρ:  Μπορεί να βιάζονται, ή να έχει κίνηση όπως τώρα και να μην προλαβαίνουν να είναι σπίτι τους όταν αρχίζει το «κάτι ψήνεται».

 

Μαρία  Πολις:   Το σκάνε λέμε…….

 

Γιώργος Σφυρ:  Το ελικόπτερο; Το πάνε λιωμένο ε;

 

Μαρία  Πολις:   Το σκάνε από τη φυλακή………εεεεεεε!!!!!!!!!!!

 

Γιώργος Σφυρ:  Αααα! Και γιατί δεν περιμένουν να τελειώσει;

 

Μαρία  Πολις:   Το «κάτι ψήνεται;»

 

Γιώργος Σφυρ:  Όχι η φυλακή.

 

Μαρία  Πολις:   Γιατί είναι ισοβίτες.

 

Γιώργος Σφυρ:  Όπως αυτός του Αρκά;

 

Μαρία  Πολις:   Ισόβια λέμε έχουν φάει.

 

Γιώργος Σφυρ:  Και δε μπορούν να τα χωνέψουν ε; Αλήθεια πως είναι τα ισόβια; Όπως τα καλώδια;

 

Μαρία  Πολις:   Είναι καταδικασμένοι σε ισόβια.

 

Γιώργος Σφυρ:  Ε ωραία, και γιατί δεν περιμένουν να τελειώσουν;

 

Μαρία  Πολις:   Γιατί άμα τελειώσουν τα ισόβια, δε θα φύγουν με ελικόπτερο!

 

Γιώργος Σφυρ:  Αλλά;

 

Μαρία  Πολις:   Με νεκροφόρα!

 

Γιώργος Σφυρ:  Παναγία μου! Μακριά από μας!

Μαρία  Πολις:   Από μένα ναι, Τώρα εσύ που είσαι στη μέση του δρόμου, κοίτα να προσέχεις μη σε πατήσει καμιά και πας αδιάβαστος!

 

Γιώργος Σφυρ:  Φτου Φτου Φτου!

 

Μαρία  Πολις:   Αμ ο άλλος;

 

Γιώργος Σφυρ:  Ποιος;

 

Μαρία  Πολις:   Πιάσαμε προχτές, 3,30 τα ξημερώματα, κάποιον σε ένα σπίτι να κατεβάζει τηλεοράσεις, υπολογιστές, έπιπλα κλπ!

 

Γιώργος Σφυρ:  Και;

 

Μαρία  Πολις:   Και του λέω: « Τι κάνεις εκεί ρε;»  Και τι μου λέει;

 

Γιώργος Σφυρ:  Τι είπε;

 

Μαρία  Πολις:   Βοηθάω στη μετακόμιση.

 

Γιώργος Σφυρ:  Καλά, 3,30 το ξημέρωμα μετακόμιση; Γιατί δεν περίμενε να ξημερώσει;

 

Μαρία  Πολις:   Παιδί μου, έκλεβε λέμε!

 

Γιώργος Σφυρ:  Ααααα! Και γιατί δεν τον πιάσατε;

 

Μαρία  Πολις:   Τον πιάσαμε, αλλά…….

 

Γιώργος Σφυρ:  Τι;

 

Μαρία  Πολις:   Μας έφυγε…….

 

Γιώργος Σφυρ:  Γιατί;

 

Μαρία  Πολις:   Γιατί όταν τον πιάσαμε άκουγε ένα τραγούδι……..

 

Γιώργος Σφυρ:  Ποιο τραγούδι;

 

Τραγούδι – Μουσική  23  Bye bye Κοκκίνου!

 

 

 

 

 

 

 

ΣΚΗΝΗ  6η

Στο ιατρείο:  « Το τέλος του πόνου »

Μουσική  24  Πυρετός

 

Γιάννης Ροναλ: Πω!! Ρε συ Γιάννη πονάω πολύ!

 

Γιάννης Μες:     Κι εγώ ρε συ!

 

Γιάννης Ροναλ: Μιλάμε, προχτές στην προπόνηση με έπιασε μια κράμπα!

 

Γιάννης Μες:     Δυνατή ε;

 

Γιάννης Ροναλ: Ναι, παραλίγο να στραμπουλίξω το πόδι μου. Αφού δε μπορούσα να περπατήσω κι έπεσα! Και επειδή έπεσα με πονάει όλο το σώμα μου!

 

Γιάννης Μες:     Ασε ρε! Κι εγώ!

 

Γιάννης Ροναλ: Κι εσύ κράμπα;

 

Γιάννης Μες:     Όχι, Εγώ έκανα ένα τάκλιν ενός αντιπάλου, του έφυγε το παπούτσι και μου την έπαιξε με τις τάπες εδώ! Στο δόξα πατρί!

 

Γιάννης Ροναλ: Και πονάς από το τάκλιν;

 

Γιάννης Μες:     Όχι πονάω από το καρούμπαλο στο κεφάλι!

 

Γιάννης Ροναλ: Και τι λες να κάνουμε;

 

Γιάννης Μες:     Λέω να πάμε σε κανένα γιατρό να μου δώσει κανένα φάρμακο μπας και μου φύγει.

 

Γιάννης Ροναλ: Το κεφάλι;

 

Γιάννης Μες:     Όχι ρε; Ο πονοκέφαλος!

 

Γιάννης Ροναλ: Έχεις δίκιο! Α να! Βλέπω ένα ιατρείο εκεί πέρα!

 

Γιάννης Μες:     Πάμε να δούμε;

 

Γιάννης Ροναλ: Και δεν πάμε;

 

Στο ιατρείο

 

Γιάννης Ροναλ: Πολύ μούρικο ιατρείο βλέπω!

 

Γιάννης Μες:     Ωχ ωχ ωχ!

Γιάννης Ροναλ: Να δεις που θα ναι κανένας μεγαλογιατρός και θα θέλει 200 ευρώ την επίσκεψη!

 

Γιάννης Μες:     Θα δείξει!

 

Κουδούνι

 

Άννα Ιατρ:          Παρακαλώ περάστε!

 

Γιάννης Ροναλ: Καλησπέρα γιατρέ!

 

Γιάννης Μες:     Καλησπέρα !

 

Καλησπέρα! Τι κάνετε;

 

Άννα Ιατρ:          Εγώ καλά είμαι. Για σας πάλι δεν παίρνω κι όρκο!

 

Γιάννης Ροναλ: Αστα γιατρέ! Πονάμε πολύ!

 

Άννα Ιατρ:          Τι πάθατε! Πέσατε σε διαδήλωση και σας πλάκωσαν στο ξύλο η Πολισάκη και ο Σφυριχτράκης;

 

Γιάννης Ροναλ: Όχι όχι!

 

Άννα Ιατρ:          Άλλα;

 

Γιάννης Ροναλ: Εγώ πρώτος γιατρέ μου!

 

Άννα Ιατρ:          Εντάξει, για πές μου!  Εσύ κάτσε στην καρέκλα και περίμενε. Λοιπόν;

 

Γιάννης Ροναλ: Γιατρέ πονάω!

 

Άννα Ιατρ:          Πού πονάς;

 

Γιάννης Ροναλ: Από δώ μέχρι εδώ, από δώ μέχρι εδώ, κι από δώ μέχρι εδώ!

 

Άννα Ιατρ:          Μισό να δω!  (Χρησιμοποιεί το ακουστικό)  Μμμμμμ! Μάλιστα!  Και τι θέλεις τώρα;

 

Γιάννης Ροναλ: Να μου δώσεις ένα φάρμακο!

 

Άννα Ιατρ:          Γιατί; Για να πονάς και στα ενδιάμεσα;

 

Γιάννης Ροναλ: Όχι κυρία γιατρέ, για να ξεπονέσω!

 

Άννα Ιατρ:          Μμμμμμμ μάλιστα! Δε μου λες…..χτες βράδυ τι έφαγες;

 

Γιάννης Ροναλ: Λοιπόν… χοχλιούς  μπουμπουριστούς, πατάτες τηγανιτές, σαλάτα, φέτα, 3 φέτες ψωμί, μπριζόλες, και μόνο 6 μπιφτέκια.

 

Άννα Ιατρ:          Ντροπή σου!

 

Γιάννης Ροναλ: Έφαγα πολύ ε;

 

Άννα Ιατρ:          Όχι γι αυτό.

 

Γιάννης Ροναλ: Αλλά;

 

Άννα Ιατρ:          Που δε με κάλεσες να φάμε μαζί!  Ξέρεις πόσο καιρό έχω να φάω χοχλιούς;

 

Γιάννης Ροναλ: Πολύ ε;

 

Άννα Ιατρ:          Ουουουουουουου!!!!!

 

Γιάννης Ροναλ: Και δε μου λες γιατρέ; Με το πρόβλημά μου τι θα γίνει;

 

Άννα Ιατρ:          Μμμμμμμ μισό να σκεφτώ!  Πάρε αυτό να κάνεις γαργάρες!

 

Γιάννης Ροναλ: Κάθε πότε;

 

Άννα Ιατρ:          Ξέρω γω; 3 φορές την ημέρα!

 

Γιάννης Ροναλ: Και θα γίνω καλά;

 

Άννα Ιατρ:          Ξέρω γω; Μάλλον!  Αν βοηθήσει κι ο Θεός;

 

Γιάννης Ροναλ: Κι αν δε γίνω;

 

Άννα Ιατρ:          Αν δε δεις διαφορά, με το υπόλοιπο φάρμακο αλείψου παντού.

 

Γιάννης Ροναλ: Ααααα!! Μάλιστα. Και θα γίνω καλά ε;

 

Άννα Ιατρ:          Αν δε γίνεις, τουλάχιστον δε θα σε πλησιάζουν τα κουνούπια!

 

Γιάννης Ροναλ: Τι οφείλω γιατρέ;

 

Άννα Ιατρ:          Τίποτα…..150 ευρώ!

 

Γιάννης Ροναλ: Εμαααααααα!!!!!!!!! Δεν έχω τόσα χρήματα!

 

Άννα Ιατρ:          Καλά, δεν πειράζει, όταν παίξεις στη Μπαρτσελώνα να μου στείλεις 2-3 εισιτήρια  να έρθω στο γήπεδο να σε δώ!  Δε με βέπω να πηγαίνω γήπεδο!

 

Γιάννης Ροναλ: Ευχαριστώ γιατρέ!

Άννα Ιατρ:          Κάτσε τώρα εσύ στον κάναπέ!

Για έλα εσύ εδώ! Τι έπαθες;

 

Γιάννης Μες:     Έκανα ένα τάκλιν και πονάω.

 

Άννα Ιατρ:          Στο πόδι;

 

Γιάννης Μες:     Όχι, στο κεφάλι.

 

Άννα Ιατρ:          Καλά, με το κεφάλι έκανες το τάκλιν;

 

Γιάννης Μες:     Όοοοοοχι! Έκανα τάκλιν και έφυγε το παπούτσι του αντιπάλου και με χτύπησε κατακούτελα!

 

Άννα Ιατρ:          Σα δε σού βγαλε κανένα μάτι. Πάλι καλά δε λες;

 

Γιάννης Μες:     Μα γιατρέ παραλίγο να με ξεκαυκαλώσει ο κέρατάς! Αστεράκια είδα!

 

Άννα Ιατρ:          Μήπως είδες και τους πλανήτες;

 

Γιάννης Μες:     Ξέρω γω; Από τον πόνο νιώθω μια σκοτοδίνη, μια θολούρα!

 

Άννα Ιατρ:          Να ανάβεις το φώς, τι την πληρώνεις τη ΔΕΗ μαζί με το χαράτσι;

 

Γιάννης Μες:     Νιώθω μια ανακατοσούρα.

 

Άννα Ιατρ:          Να μην κάνεις τούμπες μετά το φαγητό.

 

Γιάννης Μες:     Για τον πονοκέφαλο τι να κάνω;

 

Άννα Ιατρ:          Για τον πονοκέφαλο ε;  Πάρε αυτό το κολλύριο.

 

Γιάννης Μες:     Κολλύριο;  Μα αυτό δεν είναι για τα μάτια;

 

Άννα Ιατρ:          Ε και τα μάτια που είναι; Στο κεφάλι δεν είναι;

 

Γιάννης Μες:     Σωστά! Και για το καρούμπαλο;

 

Άννα Ιατρ:          Τίποτα!

 

Γιάννης Μες:     Τίποτα; Γιατί;

 

Άννα Ιατρ:          Γιατί σε λίγο καιρό θα απογοητευτεί και θα φύγει μόνο του!

 

Γιάννης Μες:     Φεύγουμε και μείς…..

 

Άννα Ιατρ:          Ε !!!!!!!! δε θα πληρώσεις;

 

Γιάννης Μες:     Όταν περάσει ο πονοκέφαλος!

 

Γιάννης Ροναλ: Γιάννης Μες:     Γεια!

 

Άννα Ιατρ:          Γειά!!!  Περαστικά σας!

 

Μουσική – Τραγούδι    25    Τα περαστικά μου!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΚΗΝΗ 7η

 

Στην τάξη ξανά!

 

Γιώργος Αρχιτεκτ.            Σπίτια καλά, σπίτια γερά σε όλους σας θα χτίσω

Και αν δεν έχετε λεφτά, τα χρέη σας θα σβήσω.

 

Ελένη Φιγουράκη            Με καθηγήτρια χορού να μάθεις πιρουέτα,

Να είσαι περιζήτητη σε όλα τα μπαλέτα.

 

Νίκος Σουβλάκης             Σουβλάκια και λουκάνικα, μπιφτέκια και πατάτες

Όλους τους φίλους τους καλούς, τους έχω και πελάτες.

 

Σοφία  Πραξάκη               Τρίγωνα και τετράγωνα, γωνίες κι εξισώσεις

Μάθε παιδί μου γράμματα αν θέλεις να προκόψεις.

 

Άννα  Ιατράκη  Χέρι και πόδι αν πονά, στομάχι και κεφάλι

Τέτοια γιατρός όπως εγώ, στον κόσμο δεν ειν’ άλλη.

 

Γιάννης  Μεσάκης           Είμαστε ποδοσφαιριστές και σε μεγάλη ομάδα

Γιάννης  Ροναλντ.            Γιατί  ‘χαμε από μικροί αγάπη για τη μπάλα!

 

Θοδωρής - Αστρινός      Οι πιο καλοί μηχανικοί στον κόσμο τον απάνω,

Φτιάχνουν αμάξια, σκαφτικιές μα και αεροπλάνο!

 

Μαρία  Πολισάκη            Έρχομαι πάντα στη στιγμή, χωρίς να χάνω χρόνο

Και πιάνω όλους τους κακούς και στη στενή τους χώνω.

 

Γιώργος Σφυρ    Το χέρι σήκωσα ψηλά, έκανα σήμα ωραίο

Φρένο ακούω ξαφνικά!  Ωχ! Έγινε τροχαίο;

 

 

Ήταν η αγωνία μας το γέλιο σας να δούμε

Όλοι  μαζί            Και το ‘δαμε γι αυτό πολύ και σας ευχαριστούμε.

 

Μάλλον περάσατε καλά ετούτη δω τη νύχτα

Μα  ήρθενε η ώρα μας να πούμε καληνύχτα!

 

 

Καλό  Καλοκαίρι!!

 

Μουσική  26   Ο πιο καλός ο μαθητής

Πηγή: www.e-selides.gr